gidb-data/Turkish/artifacts/marechausseehunter.json

{
	"name": "Mareşose Avcısı",
	"rarity": [
		"4",
		"5"
	],
	"2pc": "+%15 Normal ve Yüklü Saldırı Hasarı.",
	"4pc": "Mevcut Can arttığında veya azaldığında 5 saniyeliğine Kritik Oranı %12 artar. En fazla 3 kademe birikir.",
	"flower": {
		"name": "Avcının Broşu",
		"relictype": "Yaşam Çiçeği",
		"description": "Bir zamanlar savaşa önemli katkılara olanlara verilen kadim bir madalya.",
		"story": "Bu amblem özellikle tasarlanmıştı ve daha önceleri\nFontaine'in savunmasında başarı gösterenlere verilirdi. Bu tür nişanlar genellikle ihtişamın sembolüydü\nama bazı ödül sahipleri bunlar ya görünmeyen bir yere saklar ya da suya atardı.\n\n\"Karanlıktaki gölgelerin peşine düş, hepsini kov ve onları avla.\"\n\"Mareşose Avcısı\"nın ismi buradan gelmektedir\nve adı daha sonra saygıdeğer \"Altın Avcı\" olacak olan Cassiodor'a atfedilmiştir.\nAncak o bu ismi bir aşağılama olarak görmüştür.\nSapkınların ve şeytanların sayısı aslında azdır ama sapkın ve şeytan olmaya itilen insanların sayısı oldukça fazladır.\nBugün, Gölge Mareşosesi savaştan ziyade daha çok suç eylemlerini araştırmaya odaklanmış durumdadır\nve bünyesine genç bir ırk olan çok sayıda Melusinayı katmıştır.\n\nBu amblem, bir zamanlar Poisson Kuşatmasına katılan ve kuşatmayı yöneten bir Mareşose Avcısına aitti.\nBu olaydan sonra, hayatının geri kalanını kadehiyle birlikte geçirmeye karar vererek Mareşoseden ayrıldı.\nEski bir dostu gelip de, her ne kadar istemese de, kendisinden yeniden insanlarla birlikte yaşamasını isteyene kadar bu böyle devam etti.\nKızı ve oğlu için karanlık gölgelerin olmadığı bir dünya yaratmaya çalıştı.\nEn sonunda ise tüm engelleri ve yabancılıkları ortadan kaldıran huzurlu bir okyanusa kavuştu."
	},
	"plume": {
		"name": "Şaheserin Girişi",
		"relictype": "Ölüm Tüyü",
		"description": "Bazı eski model kurmalı makinaların torkunu ayarlamak için kullanılan taşınabilir bir alet. Şimdilerde pek bir pratik değeri kalmadı.",
		"story": "Kurmalı eşyanın torkunu ayarlamak için kullanılan küçük bir alet. Her türlü kurmalı motorda kullanılabilir.\nAncak, Alain Guillotin'in \"yeni modeli\" olan Kurmalı Mekanın gelişiyle birlikte bunların modası artık geçti\nve birkaç yüz yıl süren testlerden sonra bunlar da \"yeni\" olmaktan çıktı.\n\nAlain Guillotin,\nGölge Mareşosesine katılmadan ve oradan ayrılmadan önce, ayrıca en sonunda Kinetik Enerji Araştırma Enstitüsünü kurmadan önce\nşu anda harabe halde olan Doğa Felsefesi Enstitüsünde enerji üzerine araştırmalar organize etmişti.\nYaşamı boyunca, kendisi gibi Mareşose'de hizmet veren küçük kız kardeşinden başka hiç kimseye yakınlık göstermediği söyleniyor.\n\nOnun hakkında birçok efsane var. İçlerinden bir tanesi de şu şekilde:\nEnstitüdeyken akıllı bir makina geliştirdiği ve\nbu makinayı kullanarak kardeşine Mareşosedeki işlerinde yardımcı olduğu söyleniyor.\nBu bilgilerin çoğu onun önceki iş arkadaşlarından (çoğu Elynas'la savaşırken öldü) geliyor.\nAncak bunları kanıtlayan somut bir delil olmadığı için hiçbir zaman resmi kayıtlara girmedi.\nOna bu konu sorulduğunda, \"Çok yazık, söylenecek bir şey yok.\" diye cevap vermişti.\nBu konuyla alakalı sorulara ve taleplere bir daha hiç yanıt vermedi.\n\nBir diğeri ise şu şekildeydi:\nYaşlandığında Fontaine Araştırma Enstitüsünden emekli olarak kendi atölyesini açtı ve herkesle ilişiğini kesti.\nSon yıllarında yaptığı araştırma hiçbir zaman yayınlanmadı\nve sonrasında kişisel atölyesinde bulunan tek şey, bir şeyler inşa ettiğine dair izlerdi.\n\nSonraki yıllarda bu efsaneler, Coppelius'un tamamlanamadığı için sahnelenemeyen eserleriyle benzer kaderi yaşadı,\ninsanların hayal güçlerini körükledi, onlara ilham kaynağı oldu ve çok daha sıkı çalışmaya özendirdi."
	},
	"sands": {
		"name": "Yargı Anı",
		"relictype": "Kadim Kum Taneleri",
		"description": "Standart bir cep saati. Tam olarak doğru göstermez.",
		"story": "Bu cep saati bir zamanlar Fontaine'deki adalet sağlayıcılarına verilirdi.\nVakti tam doğru gösteren bir saat değildir,\nancak görevdeyken bir rozet olarak kullanılabilir,\nayrıca bir zamanlar Fontaine'de neredeyse herkes tarafından biliniyordu.\n\nBüyük Sihirbaz \"Parsifal\"ın savaşarak yargılanmayı talep etmesine dair haberler gazetelerle her bir yana yayıldı\nve bu talebi, beklenmedik bir suç işlemesiyle birlikte Fontaine Şehri'nde büyük tepkilere yol açtı.\nMahkemenin bu konudaki tutumu ve seçtiği kişi ise daha büyük bir infiale sebep oldu.\nDüelloda mahkemeyi temsilen Düello Şampiyonu Marfisa seçildi.\nAcaba Marfisa'nın kökenleri, düello esnasındaki yargılanmasını veya performansını olumsuz etkileyecek miydi?\nGeçmişinin Parsifal ile ne bağlantısı vardı? Ayrıca herkesin anlayacağı bir şekilde...\nHangisi daha güçlü bir savaşçıydı? İnsanlar bu tür soruları konuşmaktan zevk alıyordu.\n\nÖnceleri \"Parsifal\"ı tanıyan gazeteci Karl Ingold çoktan emekli olmuştu\nve böyle bir işi bir daha yapmamaya kesin kararlıydı. Onun yerine kaşiflere eşlik etmeye, onlarla birlikte vahşi yaşamı, enkazları ve harabeleri incelemeye karar vermişti.\nAncak mesleki gururundan mı yoksa eski anılarından mı bilinmez, bir gazeteci olarak çektiği tüm fotoğraflara çok kıymet veriyordu.\nYıllar sonra, Nergis Haçı Enstitüsünün Müdür Yardımcısının gönderdiği eski arkadaşlarla buluşma davetine yanıt verirken\no zamanlar Nergis Haçı Enstitüsünün üyesi olan kişilerin toplu fotoğrafını çekerken deklanşörün öteki tarafındaki yüzlere bakınca\nkalbinde böyle bir umutla Poisson ile Fontaine Şehri arasında defalarca nasıl gidip geldiğini hatırladı.\nO birkaç ay rüya gibi gelip geçti. Kimilerine göre çok uzun, kimilerine göre ise çok kısa bir zamandı.\nGençlik zamanını hatırladı, o kadar çok kişi ona uzak durmasını söylemesine rağmen,\nayrıca olaylar her şeye bir son verebilecek ve bir tek umut ışığı bırakmayacak noktaya gelmesine rağmen o yine de gençliğinden asla vazgeçmedi.\nLensten gördüğü gülümsemeleri, geleceğe dair duyduğu tüm hayalleri,\nayrıca taş zeminin öteki tarafından hayal meyal gelen yakarışları, metallerin çarpışma ve kırılma seslerini hatırladı.\nDaha sonra bir \"numara\" yaparak zorla kendisini karanlık ve güvenli bir mağaraya götüren kızı hatırladı.\nİşte o anda, son savaşını kaydetmemiş olmanın verdiği pişmanlık gözlerinin önünden film şeridi gibi geçti."
	},
	"goblet": {
		"name": "Unutulmuş Kap",
		"relictype": "Eonotem Kadehi",
		"description": "İçinde sert bir şarap olan taşınabilir metal bir kap. Bir ceketin cebine konulup kolayca ulaşılabilir.",
		"story": "Bu şarap şişesi bir zamanlar Fontaine Şehri'ne büyük hizmetlerde bulunan birine aitti.\nBelirli bazı işleri yapanlar eğer doğuştan acımasız ve gaddar değillerse\niçlerindeki iksir olmadan kendilerini sonsuz bir çöküşe doğru giderken bulurlar.\n\nBu, Fontaine'in huzuru için yapılması gerekenleri yapmak zorunda kalan birine aitti.\nYaralanıp da malulen emekli olduktan yıllar sonra, nihai soruşturması esnasında fark etti ki...\n... Tavşan deliğinin ötesinde onu bir harikalar diyarı değil, aksine bir girdap bekliyordu.\n\n...\nAnılar, yırtık bir dalış maskesinden çıkan baloncuklar gibi gün yüzüne çıktı.\nGençliğini, Dwight, Basil ve Karl ile oynadığı oyunları hatırladı.\nO günlerde kahraman rolünü hep o oynardı, Karl ise kötü ejder Jabberwock olurdu.\nMüdürün kendisine sarılışını hatırladı, o kadar sevgi dolu ve aşina olduğu bir duyguydu ki şu anda da aynı o şekilde hissetmişti.\nÖfkeden Poisson'un alev kırmızısı rengine bürünmüş sayısız yüzü hatırladı.\nDaha sonra kendisinin de masum çocukları Nergis Haçı Enstitüsüne yolladığını hatırladı.\n\nEn sonunda ise en net hatırladığı şey \"oğlu\" ve \"kızı\" ile buluştuğunda yaşadığı duygulardı.\nBu, uzunca bir tünelin sonunda ışığı görmek, maske takmadan önce kendisini görmek gibi bir şeydi.\nAncak daha çok cehennemin karanlık çukurundaki örümcek ağlarına amansızca tutunmak gibi bir şeydi.\n\"Sevgili Alain, sevgili Mary-Ann... Size hiçbir zaman yakın olamadım.\"\n\"En son anımda dahi size nasıl 'babalık' yapacağımı bilemiyorum.\"\n\"Ama yine de büyümenize tanıklık ettiğim bu anılarımı kaybetmek istemiyorum...\"\nKafası ayıldığında tüm bu ihtişam, utanç, sevgi ve takıntı suda kaybolup gitti."
	},
	"circlet": {
		"name": "Gazinin Çehresi",
		"relictype": "Logos Tacı",
		"description": "Yaralı bir yüzü bir noktaya kadar gizleyebilen bir maske. Yaralı bölgeye ve kullananın cinsiyetine göre tasarımında değişiklikler olabilir.",
		"story": "Bu maske, Fontaine Şehri'nde hizmet ederken yüzü yaralananlara verilen bir maskeydi.\nKorkunç bir görüntünün, belki de eski bir askerin ihtişamının ya da utancının yerini alır.\nAncak yüzdeki yaraların üzeri kapatılsa bile kalpteki yaralar asla kapanmaz.\n\n\"Eğer geri dönemezsem iki çocuğum sana emanet.\"\ndedi, birlikte büyüdüğü ve Fontaine Şehri'nde hizmet veren arkadaşı.\nArtık benimle yan yana savaşmanı istemiyorum, demek istedi\nama bugün, aralarındaki bu sessiz anlaşma yıllarca süren bir boşluktan ibaret kalmıştı.\nKonuşmadıkları müddetçe sanki Poisson olayı hiç yaşanmamış gibiydi.\n\nEnstitü bu sefer gerçekten de batabilir ve ben ile müdür olmadan işler hiç de güvende gitmeyecektir.\nBu yüzden, çocukları senin ve Ingold gibi güvenilir kişilere emanet etmek daha iyi olabilir.\nMaskenin altındaki sessiz ve çaresiz bakışını gören arkadaşı şöyle dedi:\n\n\"Zaferle geri döndüğümde Lasker ve Ingold'u da çağırıp bir toplanalım.\"\n\"Bu sefer yemeği ben yapacağım ve size marifetlerimi göstereceğim.\"\nGözlerindeki şüpheyi görünce sinirli bir şekilde şöyle dedi:\n\"Hey, kaç yıldır yemek yapmakla uğraşıyorum ve çocuklar buna bayılıyor!\"\n\n\"Şey, sanırım bu bir vedaydı Guillotin... Benim sevgili Emanuel'im.\"\n\"Umarım ki her şey yolundadır, herhangi bir belaya bulaşma sakın.\"\n\"Umarım ki o çocuklar Sponsian'ımı mahvetmemişlerdir...\"\n\nO, çocuk sevgisi nedir bilmezdi ve hiç kimseyle de bir münasebeti olsun istemezdi.\nÇünkü insanlara baktığında gördüğü tek şey onların damarlarında da akan kırmızı kandı.\nAncak eski arkadaşının talebi üzerine bir süreliğine onlara göz kulak olacaktı.\nAncak Basil geri döndüğünde onları hemen geri verecekti..."
	}
}